गुल्जार कविता

मोजून मापून काळ भरला जातो वाळूच्या घड्याळात
रिकामे झाले की त्याला उलटले जाते

आयुष्य सम्पल्यावर तो मला उलटे नाही का करू शकणार ?

गुलजारान्च्या कविता ६

एक कविता माझ्या र्हुदयात अटकलेली आहे
ओळी अडल्या आहेत ओठावर
शब्द कागदावर उतरायला तयारच नाहीत
उडणार्या फ़ुलपाखरासा रखे.

केन्व्हा पासून मी बसून आहे जानम,
कागदावर तुझे नाव फ़क्त लीहून

बस,तुझे नावच पुरेसे आहे
याहून चान्गली कविता कोठली असेल ?

गुलजार कविता ५

माझ्यासमोर आले,मला पाहिले,माझ्याशी बोललेही
जुन्या ओळखीखातीर हसले देखील

कालचे वर्तमानपत्र होते,पाहीले,ठेवून दिले

गुलजार कविता ४

मोत्यान्चा हार तुटून जावा
तशा विखुरल्या आहेत ह्या दिवसरात्री

तू मला गुम्फ़ून ठेवले होते.

गुल्जार कविता

३]

एक तम्बू लागला आहे सर्कस्चा
झोपाल्यावर झुलत राहतात कलाकार

मन कधी रीकामे नसतेच.

२} रेखाटण

आठ्वते का तुला
एके दीवशी माझ्या टेबलाशी बसून
सिगारेट च्या डब्यावर
तू एक चित्र रेखाटले होते
लहानश्या झुडुपाचे

येवून पाहा
त्या झुडुपावर एक फ़ूल उगवले आहे

गुलजारान्च्या कवीता १} मोसम

पावसाळा येतो तेन्व्हा पाण्यालाही फ़ुटतात पाय
भीन्तीनाही टकरा देत ते गल्ल्यामधून धावू लागते
आणी उसळ्या मारू लागते जोराजोरात
खेळात जीन्कून आलेल्या मुलान्सारखे

खेळात जीन्कून जेन्व्हा येतात गल्लीतली मुले
कापडी बूट पायात घालून नाचत
उसळी मारणार्या चेन्डु प्रमाणे तेही
भीन्तीना टकरा देत धावू लागतात
पाण्याच्या लोन्ढ्या सारखे